نقد زنده: Cat Power Sings Dylan: The 1966 Royal Albert Hall Concert @ Sydney Opera House | theMusic.com.au
این کلمات که توسط دیلن به زبان میآید، وقتی توسط Cat Power خوانده میشود که توانایی نادری برای دمیدن جانی تازه به آهنگهای قدیمی دارد، حال و هوای جدید و تقریباً خودارجاعی به خود میگیرد. مارشال یک بار در میان جرعههای چای گفت: «از درون میلرزم».
صدای خشمگین جنوبی مارشال روحی را به وجود آورد که دیلن هرگز نمی توانست به آن دست یابد. افت در “چه حسی دارد؟این فضای رهاییبخش غیرقابل وصف بدون پهپاد بینی نسخه اصلی، همهجانبهتر شده است. با این حال، گروه سیلوئتشده (که در تمام کنسرت همینطور ماندگار شد) در حالی که به تماشاگران تعظیم میکردند، سر به نابغه تکان دادند.
در این کنسرت تفاوتی از چهره انفرادی شدید دیلان مو فرفری در زیر نور کانون ها مشاهده شد: در عوض گروه سه گانه ای از نوازندگان – مارشال و گیتاریست آکوستیک همراه او و هارمونیستی جذاب و بی حوصله که به پیانوی خود تکیه داده بود مانند یک بارفلک قدیمی و جملات دلپذیر را بر زبان می آورد. از لوله اش با ظرافتی بی اعتنا.
پوشش ها یک جانور خاص هستند. گهگاه مورد ستایش قرار می گیرد، اغلب مورد ستایش قرار می گیرد. با این حال، Cat Power نامی – و چندین آلبوم – به عنوان کاورهای فوقالعاده برای خود ساخته است. او روی صحنه حرکات عجیب و غریب و مدولاسیون صدا را با هم ادغام می کند تا برداشتی منحصر به فرد از هر یک از این آهنگ های دوست داشتنی ارائه دهد.
این تجدید نظر خاص درخشید رویاهای یوهانا و ردیف ویرانی (در میان بسیاری دیگر) – اولی یک غزلی پر از غزل، پر پیچ و خم و در عین حال سنجیده جریان آگاهی توسط دیلن بی خواب. دومی تلاقی مدیتیشن هنری بالا و پایین در سمت آنتروپیک زندگی است. وقتی مارشال می خواند، کلماتی مانند «همه یا در حال عشق ورزیدن هستند یا منتظر باران هستند» جان تازه ای گرفت.
هرگز داستانی را از دست ندهید! در خبرنامه روزانه ما مشترک شوید
“او همه چیز را دارد که نیاز دارد، او یک هنرمند است. او به عقب نگاه نمی کند او می تواند تاریکی را از شب بیرون بیاورد و روز را سیاه کند” اینها خطوط افتتاحیه هستند باب دیلنمسیر، او متعلق به من است و اولین کلماتی که از آن می شنویم قدرت گربه (چان مارشال). او برای یک شب خاص در خانه اپرای سیدنی به استرالیا بازگشته است: برای تجسم مجدد کنسرت معروف دیلن در سال 1966 رویال آلبرت هال.
کنسرت شاید با بسته شدن دو آهنگ به سمت پایان خود حرکت کرد – تصنیف یک مرد لاغر و مثل رولینگ استون – در اواسط دهه شصت، ریتم اند بلوز مد روز، بهویژه با همراهی ارگ و باس، عمیق و سخت میخورد.
البته سال 1966 دیلن به دلیل ادغام تصنیف آکوستیک سنتی محلی و اجرای دوم «الکتریک» که باعث هو و هول کردن بارد مدرن و خروج های زیادی شد، بدنام بود. اکنون، با فاصلههای کوتاهشده توجه، برخی از تماشاگران برای ماندن در صندلیهای خود تلاش کردند، اما چیزی جز احترام گرم برای مارشال وجود نداشت.